Ontmoet de Blogger

Hoi ik ben Kimberly…
Of begin ik nu al te cliché?

Ken je dat? Dat je al jaren roept dat je iets wilt doen, maar dan komt het leven voorbij?

Altijd wel iets waardoor je niet kan starten, iets wat in de weg staat, dingen die je moet doen en maar niet de tijd hebben?

Zal ik je iets vertellen, ik ben er nu achter gekomen.
Het is niet het leven dat je in de weg staat en ook niet de dingen die je moet doen en zeker ook geen tijd.

Wat dan wel?
Nu ga ik wel héél cliché klinken, maar wat mij in de weg zat was;

IK

Huh?
Hoe kan dat nou, je wilt het toch zelf, dus waarom zou je dan jezelf in de weg zitten?
Dat kunnen meerdere redenen zijn, maar voor mij is het altijd faalangst.
Faalangst laat mij heel veel dingen niet doen.
Faalangst is iets van mij, ergo ik zit mezelf dus in de weg. Zo simpel als dat.
Toch?

Schrijven doe ik al vanaf het moment dat ik zelf zinnen op papier kon vormen.
Het begon allemaal onsamenhangend. Van kleine losse verhaaltjes, kleine gedichten tot een fictief verhaal van wel 217 pagina’s A4 geschreven.
Met het digitale tijdperk zie je heel veel blogs voorbijkomen.
Lifestyle, mode, koken, sporten noem het maar op. Ik wilde dit ook wel!
Ik denk dat ik dit sinds 2014 roep. Het kwam er maar niet van.

Inmiddels ben ik volwassen (ahum), moeder van twee prachtige meiden, moeder van een prachtige plus-dochter en misschien nog wel twee plus-dochters in aantocht.
Ben ik van pedagogisch medewerker, naar Juf in opleiding, naar pedagogisch medewerker, naar werkeloos, naar kraamverzorgende, naar werkeloos en weer terug als pedagogisch medewerker.
Zie je een rode draad?

Daarnaast ben ik van partner naar zelfstandige moeder naar weer partner, maar dan wel nog zelfstandig, latten heet dat volgens mij.
Van inwonend bij mijn moeder, naar mijn eigen huisje, met nog steeds mijn moeder grotendeels bij me.
Van kind van twee liefdevolle ouders, naar half-wees, naar “je-vader-is-niet-je-biologische-vader”, naar “je-biologische-vader-wilt-wel-en-ook-weer-niet-vader-zijn” en daarbij twee halfzussen hebben.
Maar wel met mijn vaste rots in de branding mijn moeder.

En dan ben ik nu hier!
Hier achter (of is het nou voor?) mijn laptop, dit typend, want ja ik wilde altijd al schrijven. Dus hier mijn blog, over waar ik het beste over kan schrijven, mijn leven.
Met alle rauwe niet zo leuke momenten, maar zeker ook de fijne en rustige momenten.

Duik in het verleden, ervaar het heden en droom met me mee over de toekomst.