Operatie eierstok verwijderen.

Intussen gaat alles verder. Clubjes, boodschappen, huishouden en zo maar door. Bijna, bijna zou je denken er is niks aan de hand. Want aan de buitenkant zie je niets, merk je niets. Mijn buik is niet meer zo opgezet,alleen ik voel wel pijn en ook mentaal ben ik niet waar ik zijn wil. Met in mijn achterhoofd, welke operatie moet ik kiezen om mijn eierstok te verwijderen?

CT scan

Sommige mensen moeten sommige banen niet uitoefenen. Sommige mensen zijn gewoon niet gemaakt voor sommige banen. En waar je dat zeer zeker niet wilt hebben is als het gaat om veiligheid of zorg. Je wilt op deze gebieden echt wel bekwame mensen hebben. Zo had ik de afspraak voor een CT scan. Na 25 minuten te hebben gewacht mocht ik eindelijk naar binnen. Suf als ik ben, dacht ik aan alles te hebben gedacht, maar mijn hemdjes hebben van die ijzeren dingen bij de bandjes om die te verkorten. Ergo, hemdje moest ook uit. Ik kreeg een handdoek om mijn borsten te bedekken en ik mocht gaan liggen. De verpleegkundige die deed toen al een beetje lacherig. Eerlijk, ik vond haar net een hyena, want niks daar was grappig of om te lachen.
Toen moest ze de infuus plaatsen voor de contrastvloeistof. Zonder te vragen welke arm, ging ze al de slag met rechts en gaf ik nog aan dat ze misschien het beter links kon plaatsen omdat mijn aders in rechts moeilijk te vinden had. Maar zij had het al gevonden, zei ze. Meestal doet alleen even de prik van de naald pijn, maar niet was nu zeer zeker niet het geval. Na een aantal keer te hebben aangegeven dat het pijn deed en au te hebben geroepen, vloeiden de tranen al over mijn wangen. Nee, ik ben geen held als het gaat om naalden, maar dit was niet oké. En ze bleef maar lachen. Ik weet niet of ze dat deed omdat ze zich niet op haar gemak voelde. Soms hebben mensen dat. Alleen is dat zo niet handig als het gaat om dit soort dingen.
De radioloog moest zeker even een paar minuten met mij praten voordat het snikken weg was. Op dat moment denk ik dat het gewoon alles was wat naar buiten kwam, maar toch. De scan zelf? Dat was niks aan. Die duurde maar vijf tot zeven minuten. Dat het plaatsen van een infuus veel meer tijd en pijn zou geven, had ik echt niet verwacht. Wat er vooraf allemaal wel niet nodig is voordat ik de operatie zijn hebben om mijn eierstok te verwijderen.

Uitslag CT en mijn keuze doorgeven

De volgende ochtend zou ik om 10.00u gebeld worden. Alleen werd ik al om 8.30u gebeld. Ik was net weer in slaap aan het sukkelen, dus ik moest even weer aarden. Goed nieuws. Er was niets raars of extra’s te zien op de CT. Geen vergrote lymfen en geen uitzaaiing. Des te meer zij het gevoel had dat het goedaardig is. Maar 100% zouden we het pas weten na de operatie waar ze de eierstok zullen verwijderen en de eierstok is onderzocht.
Het zat allemaal wat hoger dan ze in eerste instantie dachten, ook was het wat groter. Hierdoor viel de keuze voor mij weg. De operatie zou via mijn oude keizersnede gaan en ze zullen alleen de eierstok verwijderen, laten onderzoeken en dan binnen twee weken na de operatie zou daar de uitslag van moeten zijn. Is het goedaardig is er niks aan de hand. Is het een overgangs tumor, dan doen ze in eerste instantie ook niks. Ze houden mij dan wel meer in de gaten om te kijken of er niet alsnog iets gebeurd in mijn lichaam. Is het kwaadaardig dan krijg ik een tweede operatie en zou alsnog alles verwijderd worden.

Ruimte voor vragen.

Ik vroeg of het misschien niet beter was om preventief alles weg te halen. Want hoe groot is de kans dat de andere eierstok dit over een paar jaar ook zo zou worden? Die kans bestaat was het antwoord, maar de voordelen zouden niet opwegen tegen de nadelen. Oké, dat was duidelijk.
De operatie zal een uur tot anderhalf uur duren. Ik zal onder algehele narcose worden gebracht. Dat is wat ik nu op dit moment het engste gedeelte vind van alles wat er gaat gebeuren. Ik zal één tot twee nachten in het ziekenhuis verblijven. En dan zal het herstel 6 tot 8 weken duren. En ze had woensdag al al plek. Ze moest alleen nog een anesthesist regelen. Ik zou de volgende dag gebeld worden voor wat meer uitleg en wanneer ik dan bloed zou moeten prikken. Ook zou er een vragenlijst worden opgestuurd, of ik die zo snel mogelijk wilde invullen, zodat dinsdag de anesthesist aan de hand van die antwoorden nog wat extra vragen zou kunnen stellen. En dan zou ik daarna te horen krijgen om hoe laat ik verwacht word in het ziekenhuis de woensdag van de operatie.
Ook moest ze natuurlijk vertellen dat er altijd risico’s zijn. Er zijn natuurlijk aders en zenuwbanen die daar lopen. Ook de urineleider zit er in de buurt. Maar de kans dat die beschadigd zullen raken acht zij klein. Zei ze zo even tussen neus en lippen door.

Veel informatie, veel praktische zaken.

Dat was allemaal eventjes erg veel. En daar was het weer, de trampoline. Alle emoties, vragen, gevoel, gedachten gingen op en neer. Dit is gewoon veel. Heel veel. Ik zou woensdag al de operatie ondergaan om mijn eierstok te verwijderen. Waar was de “binnen vier weken” gebleven. Klopt dit was ook binnen vier weken, maar ik moest enorm schakelen. En dus ook alles snel regelen. Gelukkig had ik al degene gevraagd over het gezag na mijn overlijden. Nu nog snel het invullen.
Dan nog praktisch de dag van de operatie, wie is bij mij, waar blijven mijn kinderen en hun clubjes en alles. Gelukkig zei mijn vriendin gelijk dat zij de hele dag haar agenda open laat voor mijn kinderen. Zo kan mijn moeder met mij naar het ziekenhuis en daar de hele dag blijven en dan in de avond alles weer overnemen. De vrijdag na mijn operatie zal een andere vriendin mijn meiden naar de bios brengen en terug, iets wat ook al stond, waardoor mijn moeder niet weg hoeft de dag dat ik net thuis ben. Mijn “Ohana”* wat hou ik toch van jullie. 

Angst

Met al twee keizersnedes op mijn kerfstok zou dit niet de eerste keer zijn dat ik onder het mes moet. Alleen heb ik dat, als ik nu terugkijk, toen niet echt gezien als een officiële operatie. Stom, want eerlijk het was/is gewoon een buikoperatie. En toch, toch vind ik dit nu spannend. Algehele narcose en de pijn erna. Met een nieuwe baby in huis had ik geen tijd om echt stil te staan bij die pijn. Al kwam bij beide op dag vier de man met de moker en voel ik mij zo slecht en had ik echt zo een pijn. En daarbij, we zijn nu wel even bijna 12 jaar verder. Ik ben dus bijna 12 jaar ouder. Mijn lichaam is niet meer hetzelfde als toen.
Maar even, met hoe de zorg er na Covid nog achterloopt, gaat dit allemaal wel sneller dan ik had verwacht. En zoals de gynaecoloog zelf zei, het duurt nu al lang genoeg. Dus we gaan ervoor. Nog even en dan heb ik de operatie waarbij ze mij eierstok zullen gaan verwijderen

*Ohana betekent familie.