Het nieuwe daten

Ja, na twaalf jaar  met een partner te zijn geweest, zwoer ik dat ik geen man meer wilde in mijn leven. Op geen enkele wijze. Was er best wel klaar mee. Na een jaar  begon het toch weer te kriebelen. Ik hoorde de verhalen van mijn nieuwe collegaatjes aan. En die introduceerden me aan het nieuwe daten.

Daten?

Even serieus. Wat is daten? Hoe date je? Ik bedoel, op dat moment was ik 35, moeder van twee kinderen en mijn leven bestond uit moeder zijn, mijn huis opknappen en mijn werk. Waar zou ik iemand tegen komen die dan leuk genoeg zou zijn om mee te daten? Bij het fruit in de supermarkt zoals in films? De enige mannen waarmee ik ecght in contact kwam, waren de vaak kersverse vaders op mijn werk. Niet echt de doelgroep waar ik naar op zoek was. Uitgaan deed ik ook al lang niet meer. Dus wat nu?

Dating apps

Dus terug op het werk. Ik was daar denk ik net een half jaar. En in de pauzes hoorde ik de mannen/relatieperikelen van mijn wat jongere collega’s aan. Met daarna de vraag of ik iemand had. Nou, nee. Was net een jaar alleen. Had twee kinderen en was financieel weer omhoog aan het kruipen. Hoe en waar zou ik een man vandaan halen? Na twaalf jaar dat niet te hebben hoeven doen, was dat best weer een gedoe. Dus kwamen ze met dating apps. Ik moest er maar één downloaden en dan zouden zij in eerste instantie voor mij gaan swipen voor mannen. Ik vond het wel grappig en liet hen begaan.

Geen dinosaurus

Het is niet dat ik helemaal niet bekend was met de dating apps. Wel over gelezen en reclames op tv of radio. Ben heus geen dino en ben heus wel van deze tijd. Ik had het alleen zelf nog nooit gebruikt. En wilde ik dat wel dat swipen. Maar al snel viel ik voor het nieuwe daten. Eerst uit verveling en nieuwsgierigheid. In de weekenden dat mijn kinderen naar hun vader waren. Of op avonden dat ze in bed lagen en er niks op tv was.

Swipen

Al snel had ik drie verschillende apps. Het segment mannen verschilt per app. Eerst was het puur om het swipen, kijken wat er rondloopt daar buiten. Voelde eigenlijk best als een vleeskeuring, maar hey bij vervelend best vermakelijk. Totdat het leidde tot een gesprek. De eerste chat is onwennig, oké iemand zegt eindelijk eens wat. Wat nu? Hoe lang blijf je chatten, wat voor info geef je wel, wat voor info niet. Wanneer ga je over op whatsapp en wanneer ga je dan echt ontmoeten? Ik moet eerlijk zeggen dat ik de eerste maand niks uitwisselde, laat staan dat ik ging afspreken. Dit allemaal was al heel spannend. Voelde me net een puber, die iets deed waar ze totaal geen verstand van had.

Catfishen

En dan krijg je te maken met allerlei nieuwe termen… Pfff, even serieus, misschien was ik toch wel meer dinosaurus dan ik dacht of dan dat ik wilde toegeven. Ik was al een tijdje met iemand aan het chatten en toen gaf een vriendin mij een tip. Als je naar google gaat en daar in de zoekbalk “reverse picture search typt”, komen er allerlei websites waar je een foto, die diegene heeft gestuurd of als profielfoto gebruikt uploaden. Dan gaat ie het internet afstruinen naar dezelfde foto, of foto’s die erop lijken. Dat gebruiken ze ook bij de populaire serie van MTV catfish. Waar mensen zich dan online voordoen als een ander en online relaties aangaan en dat de nietsvermoedende ander uiteindelijk erachter komen dat diegene op de foto vaak niet de persoon zijn waarmee ze dachten te chatten, appen of bellen.
En je voelt ‘m misschien al aankomen… hij was wel degene op de foto, maar hij was getrouwd en had drie kinderen, waarvan de jongste op dat moment 6 maanden oud was! Tegen mij had hij gezegd, gescheiden en vader van twee. Oké wow, nee hier was ik niet op voorbereid, misschien was het nieuwe daten toch niets voor mij.

Nog meer termen.

Dan heb ik de versie gehad waar we urenlang konden chatten. Na twee weken over gingen op whatsapp. Over echt alles konden praten, alle gebieden. Zelfs belden en weet ik veel allemaal. Maar dan op het moment dat je wat af wilt spreken. Poef… he be gone. Zo uit het niets, helemaal stil. Je hoort de krekeltjes. Yup, been there, done that. Welkom in de wondere wereld van “Ghosting”.

Ook de na een paar keer daten, niks meer laten horen. Dus eerst het ‘’Ghosten” en dan na twee maanden komen met een appje of belletje alsof er helemaal niks is gebeurd. Dude! Was je ineens van aarde gevallen ofzo. Dit is “Zombieën”.

En voor mij het laatste nog een gevalletje “Breadcrumbing”. Net genoeg “kruimels” laten vallen dat je denkt, jawel, zie je wel dat hij geïnteresseerd is, maar dat er eigenlijk he-le-maal niks gebeurd. Even serieus, waarom ben ik ooit begonnen aan dit nieuwe daten.

Netflix and chill

Ah, wacht eens even, dit was ik nog vergeten. Nee, dit is schijnbaar niet een term dat alleen door jongeren wordt gebruikt. Ook de mannen van mijn leeftijd en ouder schijnen hiervan gebruik te maken. Nog geen 5 minuten aan het chatten en er wordt gevraagd wanneer ik wil “netflixen & chillen”. Uhm, nee dank u. Ik weet nog niks van je, soms amper een naam en dan moet ik openstaan voor zogenaamd een film kijken, maar dat je uiteindelijk alleen maar één ding wilt.
Al moet ik zeggen dat dit eigenlijk nog de beleefde vorm is. Eerlijk, ik kan niet eens meer bijhouden hoe vaak ik als introductie een “dickpic” heb gekregen, of lekker op z’n plat “n**ken?”.

Zo kan ik nog vele verhalen schrijven over het nieuwe daten. Ik denk dat ik het ergste nog niet eens heb verteld. Mocht je er meer over willen lezen, laat maar weten! Ik sta altijd open voor suggesties en onderwerpen voor mijn blogs.

En even hè, je kan soms wel geluk hebben op zo een app. Zo heb ik er een goede vriendschap aan overgehouden. En vond ik iemand die hovenier was en mijn tuin voor mij had uitgegraven en die gezellig met mij en mijn moeder heeft zitten eten. Misschien geen relatiemateriaal, maar leuke vriendschappen en elkaar kunnen helpen vind ik ook mooi meegenomen!