Creativiteit

Vanaf jongs af aan ben ik creatief. Knutselen deed ik graag en had van alles ervoor in huis. Van klei, tot verf tot noem het maar. Van alles om mijn creativiteit kwijt te kunnen.

Kansen.

We kregen thuis heel veel kansen en ruimte om een hobby of buitenschoolse activiteit te vinden die bij ons past. Mijn zus blonk uit in sporten. Van tafeltennis, tot zwemmen, waterpolo en tennis en ik denk zelfs nog veel meer. 

Sport.

Ook ik werd op sporten gezet. Zwemmen voor mijn diploma. Na mijn A, was ik er wel weer klaar mee. Ook tennis moest ik uitproberen. Ik was als de dood voor dat apparaat dat de ballen uitschoot. Ook jazzballet heb ik geprobeerd. Je had toendertijd niet alle genres op de dansschool als dat je nu hebt. Want ik denk dat ik dan zeker langer had volgehouden. Maar bewegen was toen en is nog steeds niet echt mijn ding.

Rust.

Ik hield van rust. Ik wilde iets rustigs doen. Ik ging op muziekles. Begon met de blokfluit en daarna op de piano. 

En, ik verslond boeken. Bij de bieb, mijn eigen collectie en ook was er bij de tennisvereniging van mijn zus een kleine bieb. Ook was daar een knutselclub. Dat was mijn ding! Elke vrijdag middag werkten we met verschillende materialen. Klei, stoffen, verf, ecoline, houtskool en ga zo maar door. Met mijn handen werken bracht mij zoveel ontspanning en rust. Ik kon mijn creativiteit kwijt.

Verhuizing.

Toen verhuisden we naar Nederland. Eerste wilde ik weer verder met mijn pianoles. Maar het was niet zoals ik gewend was. Het echtpaar wat mij lesgaf op Curaçao, waren met pensioen, maar wilden kinderen muziek mee geven. Ze konden volgens mij op ieder instrument wel spelen en hadden ook van alles in huis. Ze deden het vanuit hun passie, met een doel. Een heel andere doel dat om hun rekeningen te betalen. Misschien trof ik het gewoon niet met de docent hier. Maar vond het niks.

Creales.

Wel hadden ze hier ook weer een knutselclub. Tegenwoordig heet het atelierlessen hebben mijn beide kinderen dit gedaan. Ik vond dit heerlijk, weer met allerlei materialen. 

Middelbare school.

Techniek, handvaardigheid en tekenen. Alledrie vond ik reuze interessant. Maar niet interessant als examenvak. Ik wilde geen kunstgeschiedenis leren, ik wilde gewoon bezig zijn. Mijn basis techniek heb ik dan ook van school. Draden verlengen, lampen aansluiten, nieuwe schakelaars aanbrengen bij lampen. De rest is van google en youtube, mijn twee beste digitale vrienden. Maar ook van mijn vader. Die ook graag met zijn handen werkte en ik altijd mocht helpen. Of ik zat er altijd bovenop om alles te kunnen zien.

Ik tekende als puber veel ook schreef ik veel. Nog een uitlaatklep voor mijn creativiteit. Ik heb veel nog bewaard. Het hielp me door veel heen. Mijn pijn van het overlijden van mijn vader en ook  mijn eerste gebroken hart.

Pas sinds ik (plus)moeder ben, pas ik mijn creativiteit op andere manieren toe. Door mijn nicht kwam ik op pinterest. Er ging een wereld voor mij open, maar dat is weer iets voor een aparte blog.
Themafeestjes voor mijn kinderen. Met alles erop en eraan, en ik maakte alles grotendeels zelf, met als klapper Piñatas. Sindsdien maak ik zelfs voor anderen op bestelling Piñata’s en niet alleen in mijn vriendengroep. Nu spookt al jaren door mijn hoofd of ik iets hier serieus mee kan doen. 

Kan ik straks met onder andere mijn creativiteit mijn rekeningen betalen en ervan gaan leven?