Zonder partner verder

Op het moment dat je besluit dat je niet meer in een relatie wilt blijven,en zonder partner verder wilt, komt er veel op je af. Zeker als je samen woont, samen een huis hebt en misschien ook al kinderen hebt samen. En dan heb je nog al het emotionele dat allemaal nog los komt. Zo moest ik na een relatie van twaalf jaar zonder partner verder.

First things first.

Hoe je vaak de eerste stappen zet, ligt vaak aan hoe je jullie op dit punt zijn gekomen. Heeft je partner er een punt achter gezet, jij of was het een gezamenlijk besluit? Toch is het belangrijk om bepaalde dingen eerst aan te gaan pakken. Hoe moeilijk het is om je niet te laten meeslepen met alle emoties, er zijn vaak praktische zaken die eigenlijk niet kunnen wachten.

Stappenplan

Zolang jij allerlei praktische zaken moet regelen is je hoofd te vol om bezig te gaan met verwerken. Dat gevoel had ik heel erg. Grootste vraag was, waar ga ik heen met mijn kinderen? Waar moet ik wonen? Is er iemand waar ik voorlopig kan blijven? Dit was mijn eerste prioriteit. Slaap- maar het liefst woonplek. Daarna werd het een rommeltje in mijn hoofd, wat moet ik regelen? Wat moet er op z’n minst gedaan worden. Ik had op dat moment niemand die door hetzelfde heen ging. In mijn omgeving had ik alleen maar  koppels, of vrouwen die van the get go al zelfstandig waren.

Checklist

Omdat ik denk dat meerdere vrouwen dit probleem hebben, heb ik een checklist gedaan met de eerste praktische stappen die je moet zetten of aan moet denken. Sommige dingen hoeven niet voor jou te gelden, maar kunnen misschien wel een houvast bieden.

Download hieronder de Checklist; De eerste stappen naar Zelfstandig Ouderschap.

Dit kan jou misschien net wat meer rust bieden in een tijd waar het voelt alsof je door een achtbaan gaat van emoties en praktische zaken, waar geen einde aan lijkt te komen. Met deze punten heb ik een vriendin kunnen helpen die een aantal jaar na mij, op hetzelfde punt kwam te staan; Ik ga verder zonder partner, wat nu?

Je bent niet alleen.

Ik hoop zo een ander een klein beetje op weg te kunnen helpen. Want je bent niet alleen, al voelt het op dat moment vaak wel zo. En dat heb ik mij zeker ook gevoeld en ik heb heel veel zelf moeten zoeken en ondervinden. Hoe fijn zou het zijn dat als jij ook op dit punt staat jij dat allemaal niet hoeft te doen?

Ik ben geen professional.

Laat me daarin heel duidelijk zijn. Ik pretendeer niet dat ik een professional ben. Ik heb geen lange studies gedaan om met allerlei hulp te komen en deze theoretisch te onderbouwen. Ik ben gewoon een mens, zoals jij. Alleen heb ik zelf vaak het gevoel dat zoiets als dit net dat extraatje kan zijn. Ik ben een ervaringsdeskundige. Iemand die misschien niet precies snapt waar je doorheen gaat, maar in grote lijnen wel daar is geweest en heeft doorgemaakt.

Ik schrijf veel gericht naar moeders, en vanuit het moeder zijn, omdat ik nou eenmaal zelf een moeder ben. Maar daar waar zij staat kan natuurlijk ook hij gelezen worden, of waar moeder staat, vader gelezen worden. Want er zullen zeker ook vaders zijn die met kinderen zonder partner verder moeten.